Aleksandra i Aleksander wycofali się z rady cmentarza pojednania.
Zmarła ta urocza, starsza, samotna pani - Erna Brakup.
Zaręczeni pojechali razem do Włoch. Tam zginęli w wypadku samochodowym.
Zostali pochowani na cmentarzu na Litwie (o ile się nie mylę)...

To raczej nie była Litwa.... Obstawiam Włochy.

To był zdecydowanie cmentarz włoski.

To był chyba zresztą taki morał - żeby nie przenosić ciał, niech leżą, gdzie przyszło im zginąć, nie robiąc z tego jakiegoś wielkiego problemu i mecyj z przenosinami.

Ta stricte litewska wieś rozpościerająca się w tle nagrobków to Neapol, a ta psia górka za nią to Wezuwiusz.
Czyli tak, Litwa. Za ostrą bramą w lewo.
Nawiązano tutaj dość bezpośrednio do powiedzenia 'zobaczyc Neapol i umrzeć' (Vedi Napoli e poi muori), przypisywane Goethemu, a które bohaterka również wymawia w trakcie filmu. Cała scena jest też dość ironiczna (giną w końcu przez kumaka), również ze względu na fakt, ze oboje zostają pochowani w jeszcze bardziej obcej dla siebie ziemi. Przekaz jest prosty - dajcie zmarłym spokój.

... (wisi im gdzie leżą. Problem widzą tylko żywi.).

dokładnie tak:)